23/2/07

5 πράγματα για μένα




Παίρνοντας την αφορμή ουσιαστικά από τη σελίδα της Ασημένιας, της οποίας τα 5 πράγματα με εκφράζουν απόλυτα, θα παραθέσω και τα πέντε δικά μου (που δεν είναι 5, είναι πολλά, τα ομαδοποίησα όμως και βγήκαν πέντε!!!):

1. Εξαρτήσεις ουσιών - βρώση - προτιμήσεις: Καπνίζω. Πολύ. Θα ήθελα να το κόψω, αλλά δεν μπορώ. Ίσως δεν έχω προσπαθήσει, ίσως δεν το έχω πάρει στα σοβαρά ώστε να προχωρήσω από το σκέπτεσθαι στο επιχειρείν... Σοκολάτα. Μπορώ να ζήσω μόνο με αυτήν. Δεν με απασχολεί το αρμυρό φαγητό. Μου αρέσει στην κλασσική της μορφή, με αδυναμία στην ανοικτή σοκολάτα και στη λευκή. Την κλασσική υγείας την κατανάλωσα σε ποσότητες στα παιδικάτα μου, επειδή μου την έπαιρνε καθημερινά η γιαγιάκα μου. Τρελαίνομαι να έχει μέσα καραμέλα. Έχω πάθος με τις πραλίνες. Αγαπημένο μου γλυκό, το cheesecake. Δεν πίνω. Αντιπαθώ το αλκοόλ. Με ζαλίζει και με χαλάει. Εξαιρώ τη σαμπάνια και το kir royal, τα οποία λατρεύω, αλλά ένα ποτηράκι πάντα. Προσθέτω και μερικές ετικέττες καλού κρασιού, κόκκινου και λευκού, αλλά και πάλι ένα ποτηράκι. Λατρεύω τη μυρωδιά και τη γεύση του λικέρ κουμκουάτ (πατρίδα Κέρκυρα) και του λικέρ Μαστίχα από τη Χίο. Κορυφαία επιλογή σε ποτό, απεριόριστα, το νεράκι του Θεούλη! Από φαγητά, λατρεύω τα θαλασσινά (όλα). Αντιπαθώ το κρέας. Αγαπώ λαχανικά και φρούτα, και η εξάρτησή μου είναι τα ζυμαρικά. Λατρεύω γαλακτοκομικά και τυριά.

2. Εξαρτήσεις προσώπων & πραγμάτων: Λατρεύω τους γονείς μου. Τη γιαγιά μου (οι υπόλοιποι παππούδες & γιαγιάδες είναι στη γειτονιά των Αγγέλων...). Τον ξάδελφο μου τον Κωνσταντίνο. Τους φίλους μου (δεν θα ονοματίσω, ξέρουν...). Τον άντρα της ζωής μου, Κ. Λατρεύω να τους βλέπω. Να τους αγκαλιάζω. Να τους φιλάω. Να τους πειράζω. Να τους ακούω, να τους βλέπω. Λατρεύω τη φωτογραφία. Έχω δισεκατομμύρια φωτογραφίες στο σπίτι. Λατρεύω τα βιβλία. Είναι η ζωή μου, χάνομαι στο διάβασμα και έχω διαβάσει πολύ. Έχω χαλάσει περιουσίες σε αγορά βιβλίων. Λατρεύω τα ταξίδια, να βλέπω νέα μέρη, και τα απολαμβάνω όταν είναι και ο Κ. μαζί μου. Λατρεύω να οδηγώ. Να βάζω τις μουσικές μου τέρμα και να οδηγώ. Λατρεύω το αμάξι μου. Λατρεύω τα 3 γατιά μου, που είναι στο πατρικό μου, και τα 2 σκυλιά του Κ. Αγαπημένο μου ζώο, ο μαύρος πάνθηρας (το ελάφι όταν ήμουν μικρή). Λατρεύω τα λουλούδια. Αγαπημένα μου, τα τριαντάφυλλα, η λεβάντα και οι τουλίπες. Λατρεύω τα φρεσκοπλυμένα και φρεσκοσιδερωμένα ρούχα και σεντόνια. Λατρεύω τη φωτιά στο τζάκι και το κρακ κρακ που κάνουν τα ξύλα - η φλόγα με υπνωτίζει και χάνομαι σε σκέψεις. Λατρεύω να μαγειρεύω, να χώνομαι στην κουζίνα, να την κάνω ανάστα ο Κύριος και να βλέπω, στο τέλος, την ικανοποίηση στα πρόσωπα των αγαπημένων μου όταν γεύονται τις γευστικές αλχημείες που έχω ετοιμάσει. Αυτό για μένα είναι ό-λ-α-τ-α-λ-ε-φ-τ-ά!!!! Λατρεύω τη μυρωδιά της φύσης μόλις έχει βρέξει. Λατρεύω τη μυρωδιά της μαμάς και του μπαμπά όταν τους αγκαλιάζω.

3. Λατρεύω τη θάλασσα. Είναι τα πάντα για μένα. Το μπλε της είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Η μυρωδιά της τυλίγει όλο μου το είναι.

4. Λατρεύω το σπίτι. Να ζω μέσα σε αυτό. Την ηρεμία. Να χουχουλιάζω. Να χουζουρεύω. Να νιώθω προστατευμένη και προστάτης ταυτόχρονα. Λατρεύω να μου κάνει μασάζ και να με αγγίζει ο Κ. Να κλεινόμαστε στον δικό μας κόσμο. Λατρεύω να βλέπω ταινίες. Έχω ψύχωση με τις παλιές ελληνικές, κωμωδίες κατά προτίμησην: οι ατάκες τους συντροφεύουν πάντα τη ζωή μου και βρίσκουν πάντα τρόπο και τρυπώνουν στις κουβέντες μου (μετά, σκάω πρώτη στα γέλια). Στον Κ. δεν αρέσουν, δυστυχώς. Από ξένο κινηματογράφο, λατρεύω τον γαλλικό (η παιδεία βλέπεις...) και σινεφιλ ταινίες, "κουλτουριάρικες" τις αποκαλεί ο Κ. και τον παίρνει ο ύπνος :)

5. Είμαι γκρινιάρα, παραπονιάρα, χαδιάρα. Πολλές φορές γίνομαι αυστηρή με τους άλλους. Εκείνη τη στιγμή, φαντάζομαι τη φάτσα μου πως είναι και θέλω να γελάσω. Έτσι, τους εκδηλώνω το ενδιαφέρον μου και την αγάπη μου. Οι πολύ κοντινοί μου ξέρουν ότι το κάνω από αγάπη και ενδιαφέρον. Οι λοιποί που μπορεί και να το παρεξηγούν, δεν-με-νοιά-ζει! Όταν φορτίζομαι συναισθηματικά προσπαθώ να μην το δείχνω. Θα αναστενάξω βαθιά, θα κάνω ένα ξεκάρφωτο σχόλιο-γκρίνια για κάτι που με ενοχλεί για να καλύψω τη φόρτιση της στιγμής. Προτιμώ να μη μιλάω και να κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια. Τα πολύ δικά μου άτομα, συνεννοούνται έτσι μαζί μου. Ακόμη και οι γονείς μου. Μιλάω μόνο όταν έχω να πω κάτι σημαντικό. Τσακώνομαι για ηλίθιους λόγους, ΠΑΝΤΑ με (λάθος) αφορμή, και μετά πάω και τρίβομαι και προσπαθώ να φτιάξω όσα ηλιθιωδώς χαλάω (φωνακλού).

Αφήστε δαχτυλικό αποτύπωμα. Σχόλια του τύπου "είσαι λαβράκι για πειραματόζωο και πρέπει να μελετηθείς" δεν είναι επιθυμητά. Τα γνωρίζω ήδη :) :) :)
Θα ήθελα και τα 5 του κάθε ένα που αφήνει δαχτυλικό αποτύπωμα. Με χαρά!

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σε περιέγραψες εξαιρετικά!!!!Είμαι υπερήφανη για σένα!!!! Έχεις προχωρήσει σε άλλο επίπεδο παιδί μου, Δαλάι Λάμα κατάσταση!!Εύγε και στα δικά μας που ακόμη ψαχνόμαστε......
Σε σχέση με μένα, εσύ που με ξέρεις το βλέπεις ότι το δέρμα μου έχει αλλάξει απόχρωση από την κατανάλωση σοκολάτας, παραπέμπω η αλήθεια είναι σε Βραζιλιάνα (όχι και στα υπόλοιπα μέρη του σώματος), πεθαίνω για θαλασσινά και pasta, αλλά εγώ πίνω αρκετά....απλώς κρατιέμαι λόγω θερμίδων. Λάτρευα και εγώ τον παππού μου, αλλά κττά τα άλλα οι γονείς μου είναι οι άνθρωποι που με καταπιέζουν και έχουν αγκιστρωθεί από πάνω μου.....αλλά προσπαθώ να τους έχω σε καταστολή. Τα ζώα δεν είναι το δυνατό μου σημείο (εκτός αυτό με το οποίο συγκατοικώ), μου αρέσει να τα βλέπω αλλά όχι να τα έχω. Μου αρέσουν πολύ τα ενυδρεία, αλλά σκέφτομαι τον Νέμο και λυπάμαι να φτιάξω ένα και να φυλακίσω τα ψαράκια (κρίμα!!!!Σ'αυτή την ηλικία, βλέπει Νέμο!!!). Η θάλασσα είναι μαγεία....παλιά σκεφτόμουν ότι μπορεί να ήμουν γοργόνα (όχι αυτή που ρωτά για τον Μ.Αλέξανδρο!!)Οι ταινίες και το χουλούλιασμα είναι το φόρτε μου, αλλά είμαι σε φάση που θέλω να είμαι συνέχεια έξω!!! Στο σημείο 5 έχουμε για άλλη μια φορά ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ!!! Ευχαριστώ.

eρωτακι είπε...

Έγια γιεεεεεε....
Με συγκίνησες με αυτά που έγραψες...
Θα ήθελα να πω για αρχή πως δεν ήταν εύκολο να γράψω το νούμερο 5. Ούτε τα υπόλοιπα ήταν εύκολο, γιατί τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω, ήταν σαν να είχα ανοίξει τα παραθυρόφυλλα της καρδούλας μου και να έβγαζα στη φόρα όσα αγαπώ, να τα διαβάσουν όλοι. Στο σημείο αυτό, μπαίνουν λίγα άτομα, είμαστε όλοι γνωστοί, την Ασημένια πχ αν και δεν την ξέρω προσωπικά, επειδή διαβάζω το blog της, είναι σαν ένα οικείο μου πρόσωπο (Ταύρος κι εκείνη!). Τώρα που τα είδα και στο blog αυτά που έγραψα, νιώθω πολύ καλύτερα - ειδικά για το 5, που είναι... κοινό μυστικό στους πολύ δικούς μου ανθρώπους για μένα!!!
Χαχαχα για "το ζώο με το οποίο συγκατοίκω"!!!!! Πέθανα στα γέλια!!! Παρακαλώ να προσδιορίσεις τί είδους ζώο είναι (γαϊδούρι??? γουρούνι??? λέω τώρα εγώ...).
Αυτό που είπες για το ψαράκι με μελαγχόλησε, γιατί το χρυσόψαρο που είχα πέθανε προ μηνών, όπως θα θυμάσαι, είχα ρίξει μαύρο δάκρυ, ο μικρός μου Άλεξ που μου πιπίλαγε το δάχτυλο... Λένε πως φέρνουν γρουσουζιά, αλλά δεν το πιστεύω. Κανένα πλασματάκι του Θεούλη δεν είναι γρουσούζικο, τί γελοίες προλήψεις, μα την αλήθεια! Θα παίρναμε άλλο με τον Κ., αλλά επειδή ζουν μάξιμουν δυόμιση χρόνια, δεν θα άντεχα να το χάσω ξανά... Σνιφ...
Μικρή, είχαμε στο σπίτι ενυδρείο, μόλις είχα γεννηθεί, και απ'ό,τι μου είπε η μητέρα μου, επειδή είχα στραβισμό, όπως όλα τα μωράκια, έβαζε το ριλάξ μου με μένα θρονιασμένη πάνω του μπροστά στο ενυδρείο και τα κοίταζα που πήγαιναν πέρα δώθε, και ο στραβισμός έφυγε και τα μάτια μου "έδεσαν" (πρέπει να είμαι το μόνο μωρό που δεν του "έδεσαν" τα μάτια με την κλασσική διαδικασία-δάκτυλο!!!).
Δεν είναι ντροπή να βλέπεις Νέμο, κι εγώ βλέπω τέτοια και τα αγοράζω και σε dvd και τα ξαναβλέπω. Πολλά ΣΚ, επειδή ξυπνάω χαράματα πάντα, πίνω ζεστό γάλα χαζεύοντας την παιδική ζώνη στην τηλεόραση, τυλιγμένη την κουβέρτα μου στο σαλόνι!!!
Γενικά αυτά που ανέφερες τα ήξερα για σένα, αλλά το απίστευτο αυτοσαρκαστικό χιούμορ του Ταύρου θριάμβευσε για πολλοστή φορά και με καταδιασκέδασε όλο σου το κείμενο!!! Well done, Betty Boo!!!
Σ'αγαπώ πολύ γιεεεε!
Φιλάκια! xxx

Αρί-μαρί είπε...

Βρε γλυκέ μου έρωτα, υπάρχει καμμία περίπτωση να είμαστε διδυμάκια?
Τι να πω, έχω μείνει άφωνη!!!!!!
Πάααααααααρα πολλά κοινά!

eρωτακι είπε...

Ασημένια μου, να το ψάξουμε!!! Ποτέ δεν ξέρεις!!! Μάλλον από τον μπαμπά μου έχει γίνει η... ατασθαλία (μπαμπάαααααα!!! Αλοίμονό σουυυυυυυ!!!) χαχα!!
Είναι παράξενο, λοιπόν, πως ένα "απρόσωπο" μέσον όπως το ίντερνετ φέρνει ανθρώπους με κοινά κοντά... Ας το φανταστούμε κάπως έτσι: έχω ένα ημερολόγιο, κάθομαι σε ένα καταπράσινο πάρκο, σε ένα παγκάκι, γράφω... Το αφήνω για λίγο, έρχεσαι εσύ, κάθεσαι στο παγκάκι, διαβάζεις τα όσα γράφω, μου αφήνεις το σχόλιό σου! Αρνούμαι να αποδεχτώ πως είμαστε η ηλεκτρονική γενιά. Όχι. Είμαστε απλώς άνθρωποι που, μέσα στην τρέλα των "περίεργων" καιρών που διανύουμε (τα έχει γράψει η άλλη μου κολλητή, η Αναστασία, στο βιβλίο της "Έσχατοι Καιροί" - καλή σου ώρα, κοπελάρα μου, είσαι μεγάλη "πένα"!), αναζητούμε ο ένας τον άλλον και προσπαθούμε να εκφράσουμε τα όσα κρύβουμε στα φυλλοκάρδια μας - φόβος: θα μας καταλάβουν? θα μας νιώσουν? θα μας παρεξηγήσουν?
Όπως και να'χει, ο κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός, ανεπανάληπτος, ανεκτίμητος. Και ας μην ξεχνάμε πως η ωραιότερη, ουσιαστικότερη και πολυτιμότερη σχέση στη ζωή μας, πριν από όλους και από όλα, είναι η σχέση που έχουμε με τον εαυτόν μας. Αυτός είναι ο πυρήνας για να πετύχουμε σε όλες τις υπόλοιπες σχέσεις στη ζωή μας (γονεϊκές, ερωτικές, φιλικές, επαγγελματικές κ.ο.κ.).
Φιλάκια, Ασημένια μου!
Να περάσεις ένα όμορφο σκ με το σοκολατάκι σου - τί πλασματάκι! :)

AVRA είπε...

εχουμε πολλα κοινα...
ειναι πολυ ομορφο να συναντας ανθρωπους που σκεφτονται και νιωθουν παρομοια με σενα...!

σε καλημεριζω!

eρωτακι είπε...

@avra
Πολύ χαίρομαι! Καλώς ήλθες!
:)