Ελαιογραφία (6ο μέρος)

Να τί έχω.
Θέλω να φύγω.
Μαζί σου.
Μακριά.
Απ'όλους & απ'όλα.
Δεν ξέρω που.
Όπως λες κι εσύ
Να πάμε στο Αεροδρόμιο
Να κοιτάξουμε στον Πίνακα Αναχωρήσεων τις
Πτήσεις
Κι όπου μας κάνει το κλικ
Να επιβιβαστούμε.
Όσες φορές το είχες πει
Σου χαμογελούσα τρυφερά
Στο μυαλό μου φάνταζε
Κάτι γλυκό, που
Θα μπορούσε να το έχει πει κι
Ένα παιδί.
Τόσο αυθόρμητο & αληθινό.
Σου έλεγα πως δεν χρειάζεται να
Φύγουμε
Πως όταν κλείνουμε την πόρτα του
Σπιτιού μας
Είμαστε στο δικό μας κόσμο.
Ναι είμαστε,
Αλλά με παρεμβολές.
Και ο χρόνος που είμαστε μαζί συνέχεια
Είναι
Μόνο τα Σαββατοκύριακα.
Κι είναι τόσο λίγος...
Πια δεν μου αρκούν.
Πια δεν μου αρκεί να βλέπω το
Γλυκό σου
Χαμόγελο
Μόνο για λίγο
Τα βράδια
Όταν επιστρέφουμε σπίτι μας.
Σε θέλω συνέχεια.
Μόνο εσένα.
Θα το διαβάσεις
Θα κουνήσεις το κεφαλάκι σου
Θα μονολογήσεις
"Όταν σ΄τα έλεγα εγώ..."
Γι'αυτό
Σ'αγαπώ
Γιατί είσαι
Εσύ
Γιατί
Σε ξέρω
Τόσο καλά...
Είσαι ο χτύπος της καρδιάς μου
Κι όποτε χωριζόμαστε
Μου τον παίρνεις μαζί.
Μ'αφήνεις
Ξέπνοη
Να κοιτάζω μελαγχολικά
Το ρολόι.
Ζωή μου Εσύ.
Αγάπη μου Εσύ.

[Satin Moments by Talantbek Chekirov]