Μεγάλη Σαρακοστή

Μεγάλη Σαρακοστή λέμε τις 40 μέρες πριν από την Κυριακή του Πάσχα. Από πολύ παλιά υπάρχει η συνήθεια να νηστεύουμε, για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο.
Για πολλούς, η Μεγάλη Σαρακοστή αποτελείται από τυπικούς κανόνες και διατάξεις όπου κυρίως επικρατεί το αρνητικό στοιχείο, όπως είναι: η αποχή από ορισμένα φαγητά, απαγόρευση της ψυχαγωγίας, του χορού και ίσως κάθε θεάματος. Η αδυναμία των ανθρώπων να καταλάβουν ότι υπάρχει «κάτι άλλο» στη Μεγάλη Σαρακοστή, κάτι χωρίς το οποίο όλες αυτές οι διατάξεις χάνουν πολύ από το νόημα τους. Αυτό το «κάτι άλλο» μπορούμε να το περιγράψουμε σαν μια «ατμόσφαιρα», σαν ένα «κλίμα» μέσα στο οποίο μπαίνει κανείς, και πάνω απ’ όλα σαν μια κατάσταση του νου, της ψυχής και του πνεύματος η οποία για επτά εβδομάδες διαπερνά όλη τη ζωή μας. Σκοπός της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι να μας επιβάλει πιεστικά μερικές τυπικές υποχρεώσεις, αλλά να «μαλακώσει» την καρδιά μας τόσο ώστε να μπορεί ν’ ανοιχτεί στις πραγματικότητες του πνεύματος, ν’ αποκτήσει την εμπειρία της κρυμμένης «δίψας και πείνας» για επικοινωνία με το Θεό.

Αυτή η «ατμόσφαιρα» της Μεγάλης Σαρακοστής, αυτή η ανεπανάληπτη «κατάσταση του νου» δημιουργείται βασικά με τη λατρεία, με τις ποικίλες εναλλαγές που παρουσιάζονται στη λειτουργική ζωή αυτής της περιόδου. Θεωρούμενες κάθε μια χωριστά αυτές οι εναλλαγές μπορεί να μας φανούν σαν ακατανόητες ρουμπρίκες (τυπικές διατάξεις), σαν επίσημοι κανονισμοί που εξωτερικά φαίνονται προσκολλημένοι στον τύπο αλλά αν τις εξετάσουμε σαν σύνολο μας αποκαλύπτουν και μας μεταδίδουν το πνεύμα της Μεγάλης Σαρακοστής: μας κάνουν να δούμε, να νιώσουμε και να βιώσουμε τη «χαρμολύπη» που είναι το πραγματικό μήνυμα και το δώρο της Μεγάλης Σαρακοστής.

Έτσι και φέτος, όπως όλα τα χρόνια, θα νηστέψω, γιατί η καρδιά μου επιθυμεί να απέχει από τις απολαύσεις του φαγητού. Κάθε χρόνο, όσο ο οργανισμός στερείται τροφών που συνηθίζει να καταναλώνει σε μεγάλο βαθμό, τόσο επέρχεται μία αξιοθαύμαστη κατάσταση μυαλού, ψυχής και σώματος. Ο άνθρωπος φτάνει σε επίπεδα meditation, όλες του οι αισθήσεις οξύνονται, το μυαλό λειτουργεί σαν ξυράξι, και επικοινωνεί ουσιαστικά με το βαθύτερο είναι του, επαναπροσδιορίζοντας τα θέλω, τα πρέπει και τα μη που κουβαλάει μέσα του. Σε ένα από τα βιβλία που μελετώ τον τελευταίο καιρό, και πραγματεύεται τον άνθρωπο και την ψυχιατρική, αναφέρει εξαιρετικά εύστοχα πως η κατάθλιψη είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κατάσταση όπου οδηγείται ένας άνθρωπος, όταν απομακύνεται από τον Χριστό. Όσο περισσότερο απομακρύνεται, τόσο περισσότερο βυθίζεται η ψυχή του σε κατάθλιψη. Θα επανέλθω με ξεχωριστό ποστ πάνω σε αυτό μέσα στις επόμενες ημέρες, με όλες μου τις σκέψεις και τις σημειώσεις που κρατώ πάνω σε αυτό το θέμα, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό και καταδεικνύει τα λάθη που κάνει ο άνθρωπος και ο πρωτοφανής τρόπος που, ουσιαστικά, μόνος του οδηγείται στην προσωπική του καταστροφή, και μεμψιμοιρεί κιόλας γι'αυτό, αποδίδοντας ευθύνες σε όλους τους άλλους πλην του ίδιου του του εαυτού.

Εύχομαι Καλή Σαρακοστή & Καλή Περισυλλογή & Επανατοποθέτηση...