22/2/07

Μου λείπεις...



Οι ώρες χωρίς εσένα είναι ώρες χωρίς ζωή...
Σε σκέφτομαι κάθε δευτερόλεπτο, και αδημονώ για τη στιγμή που θα σε δω στο σπίτι...
Καρδιά μου...

Σιγοψιθυρισε γλυκα το eρωτακι στις 4:11 μ.μ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έγια γιε κονστανταν....
Γιατί λείπεις συνέχεια και αφήνεις μόνο του το κορίτσι...??
Νιώθει τόσο την ανάγκη να σε έχει κοντά της.....Μην της το στερείς!!
Δεν την έχω ακούσει ξανά να μιλά έτσι....φρόντισέ τη λοιπόν!!!

22 Φεβρουαρίου 2007 στις 5:59 μ.μ.
eρωτακι είπε...

Έγια γιε!
Όλο λείπει το παλιόπαιδό μου! Πες του τα!!!
Δυστυχώς οι ώρες που είμαστε ο καθείς στην εργασία μας (αλήθεια, ποιός έβγαλε το "εργασία και χαρά" να του δώσουμε το όσκαρ της ανοιχτής παλάμης???) είναι ένα βασανιστήριο - αν και αληθινός ήρωας στην περίπτωση αυτή, θεωρείται η Ασημένια...
Παρασκευή είναι χαράς Ευαγγέλιον! Μέχρι το πρωί της Δευτέρας είμαστε μαζί όσο το δυνατόν περισσότερο, και αυτό είναι απλά κα-τα-πλη-κτι-κό και α-νε-κτί-μη-το!!!

23 Φεβρουαρίου 2007 στις 10:40 π.μ.
Σπύρος είπε...

Η ανυπομονησία είναι τόσο μαγική που όταν γκρεμίζεται για να πάρει την θέση της το γεγονός ...αυτη η στιγμη ειναι απλά τέλεια..!!

18 Μαΐου 2007 στις 3:29 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)