2/4/07

Η επιστροφή


Από πού να ξεκινήσω και από πού να τελειώσω?
Μάλλον ευχόμενη Καλή Μεγάλη Εβδομάδα να έχουμε.
Μεγάλη Δευτέρα σήμερα...

Παρασκευή που μας πέρασε, έγινα γατομαμά για τρίτη φορά :)))
Η Σέλια, η γάτα μου, γέννησε 4 χαριτωμένα γατάκια, όλα λευκά, με λεπτομέρειες τιγρέ στα αυτάκια και τις ουρίτσες τους τα τρία, και το τέταρτο με μαύρες λεπτομέρειες στα αυτάκια και την ουρίτσα του! Δυστυχώς, λόγω του επικείμενου ταξιδιού δεν είχα ώρα να τα εξετάσω (και να τσεκάρω και το φύλο του κάθε μωρού, κυρίως!) αλλά έδωσα οδηγίες στον μπαμπά μου να την προσέχει, να της δίνει γαλατάκι, να την προσέχει, να τη χαιδεύει κλπ., ούτε και χθες που η αεροπλανική καθυστέρηση μας προσγείωσε στην Αθήνα πολύ αργά. Πρόλαβα, όμως, να την κανακέψω πριν φύγω, και να της δώσω τα εύσημα για το πόσο γενναία και ικανή μανούλα είναι :)))

Η τρίτη της γέννα διήρκησε 10 λεπτά. Μαθημένη πιά από τις άλλες δύο. Στην πρώτη της κουράστηκε και εκείνη και εγώ. Η κοιλίτσα της ήταν πολύ τεντωμένη και είχε έρθει στα γόνατά μου και κλαψούριζε... Μαζί επί 4 ώρες ξεγεννήσαμε τότε τα 4 πρώτα της. Τη δεύτερη φορά ο τοκετός της διήρκησε 20 λεπτά, τώρα 10. Έχει πάρει το κολλάει, λοιπόν!!!!

Το ταξίδι μου ήταν:

*κουραστικό, και το πήγαινε και το έλα, η πτήση ήταν με αναταράξεις, και το χειρότερο, με καθυστερήσεις απαράδεκτες και χωρίς ουσιαστικό λόγο!

*εκνευριστικό, γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, ποτέ δεν θα μπορέσω να καταλάβω την άπρεπη και αχαρακτήριστη συμπεριφορά ορισμένων (τί φίλων, τί συγγενών, δεν έχει σημασία, η μόνη διαφορά είναι πως τον φίλο σου τον διαλέγεις, ενώ τον συγγενή σου τον βρίσκεις και, καλώς ή κακώς, κάποιες φορές, τον λούζεσαι...).

*απελπιστικά μακρύ: ο χρόνος δεν περνούσε, εμένα το μυαλό μου ήταν κολλημένο στο άλλο μου Ολόκληρο (που λέει κι η Χνουδένια), ξεβολεύτηκα από το σπίτι και το κρεβάτι μας, στεναχωρήθηκα, εκνευρίστηκα και πάει λέγοντας.

Η κακή αρχή είχε γίνει από την Πέμπτη το απόγευμα. Τα προβλήματα συμπεριφοράς τα συναντάμε πιά παντού: αγένεια στο δρόμο από οδηγούς, κακή οδηγική συμπεριφορά, θράσος και δειλία ταυτόχρονα (η γνωστή και μη εξαιρεταία θρασυδειλία). Αυτό συμβαίνει από τη μετάβαση από το σπίτι στη δουλειά. Μετά μπαίνουμε στη χάβρα των Ιουδαίων (επιεικής ο χαρακτηρισμός): εδώ συναντά κανείς άτομα που θέλουν να λέγονται επαγγελματίες αλλά δρουν αντιεπαγγελματικά, αντιδεοντολογικά, κατινίστικα και πάει λέγοντας. Υπογείως και υπούλως, προσπαθούν να σου σκάψουν το λάκκο, να δημιουργούν ένα χι κλίμα (αναλόγως διάθεσης...) και καλείσαι τώρα εσύ -αναλόγως του πώς έχει ξυπνήσει η κάθε κυρία -ο θεός να την κάνει- να γίνεις ο αποδέκτης των νεύρων της, της κακής της ανατροφής (ΟΛΑ ξεκινάνε από το σπίτι που μεγαλώσαμε), της έλλειψης ήθους και παιδείας της, των κόμπλεξ της και πάει λέγοντας- να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας και πάει λέγοντας. Έφυγα την Πέμπτη το βράδυ από το γραφείο τρέμοντας. Ένας Θεός ξέρει πώς οδήγησα για να πάω να βρω την αγάπη μου, αφού μόνο εκείνος μπορεί και με ηρεμεί. Την Παρασκευή είχα άδεια, λόγω του επικείμενου ταξιδίου, και αυτό μου έκανε πάρα πολύ καλό. Ξύπνησα μετά από καιρό μετά τον κόκκορα (!), έκανα τις δουλειές μου και μετά ετοίμασα την αποσκευή μου και έφυγα.

Οι σκέψεις με τυλίγουν. Πρέπει να φιλτράρουμε καλύτερα τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Δεν χρωστάμε σε κανέναν να χαλάμε τη ζαχαρένια μας και να σκάμε. Πρέπει να κοιτάξουμε επιτέλους και λίγο τον εαυτό μας, να μην αφήνουμε άτομα που ξέρουμε πως δεν αξίζουν τη στεναχώρια και την ενέργειά μας να μάς επηρεάζουν και να μας στεναχωρούν. Να χαρίζουμε όλη μας την ενέργεια σε όσους μας αγαπούν και αγαπάμε.
Να μην ξεχνάμε: να αγαπάμε τον εαυτό μας και όσους μας αγαπούν και αγαπάμε.

Χθες με το που ήρθα, με περίμενε η Αγάπη της ζωής μου στο Αεροδρόμιο. Όταν με αγκάλιασε και με φίλησε, και με τύλιξε η γνώριμη, λατρεμένη του μυρωδιά, όλα φάνταζαν πιά τόσο μα τόσο ασήμαντα... Σχεδόν ανύπαρκτα.

Το ίδιο και όταν αποκοιμηθήκαμε το βράδυ σφιχταγκαλιασμένοι, με νανούρισμα τις ανάσες μας...

18 σχόλια:

leila είπε...

Wellcome back..
Παρολίγο να προτρέξω.. ξέσπασμα για όλα τα χαζά που γίνονται στους δρόμους και όλους τους αγενείς που υπάρχουν γύρω μας.. Πόσες φορές έχω ξεσπάσει γράφοντας πόστ για όλους αυτούς,, αλλά μετά πάντα το σβήνω καθώς δεν υπάρχει λόγος να αναλώνομαι..
Έτσι, κρατάω τις τελευταίες προτασεις , και την τελευταία φράση..
Εξάλλου άρχισε η εβδομάδα των παθών .. αλλά και γιορτή για την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων το Πάσχα ..

eρωτακι είπε...

Όπως ακριβώς τα λες chere chatte!
Η αγάπη άλλωστε είναι αυτή που μένει, τα υπόλοιπα είναι τυχαία γεγονότα στο ταξίδι μας στη ζωή...
Πάντως τώρα που τα έγραψα αισθάνομαι πολύ καλύτερα, δεν θέλω να τα κρατάω μέσα μου. Και δεν σβήνω τα ποστ. Η καταγραφη όλων των γεγονότων, λειτουργεί εξαγνιστικά μέσα μου.
:))

leila είπε...

A! ξεχάστηκα! Το γατί! Η μάλλον τα γατιά!! όλα καλά; έχει μάθει η γατούλα έτσι; αφού έχει γεννήσει και άλλες φορές..
ωραίο να μένουν και αυτές οι ψυχούλες του Θεού σε ανθρώπους που τα φροντίζουν και τα αγαπούν..
(Υπερβολή να περιμένω φωτό από τα νεογέννητα;)

eρωτακι είπε...

Σαφώς και θα βγάλω φωτό, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ, μόλις πληροφορήθηκα από τη μητέρα μου πως τα δύο εκ των τεσσάρων δεν τα κατάφεραν... Άμα γεννιέσαι άγγελος, η θέση σου είναι ψηλά...
Να αναμένεις πλούσιο φωτογραφικό υλικό (θα προσπαθήσω όσο το δυνατόν συντομότερα).
Τα ζώα είναι αθώα πλάσματα του Θεού, και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα φροντίζουμε και να τα περιθάλπουμε με αγάπη, και να μην τα βασανίζουμε.

leila είπε...

Το κάλυψες πολύ σωστά και έξυπνα το θέμα.. "Άμα γεννιέσαι άγγελος, η θέση σου είναι ψηλά..." Οι άγγελοι παρέα με τους άγγελους, μόνο που σε κάποιες περιπτώσεις μένουν και λίγο παραπάνω στη γή..

Στο θέμα μας τώρα! Περιμένω φωτο από τα γατο-αγγελουδάκια και.. τα ονόματά τους!!

eρωτακι είπε...

:)))
Τα ονόματα είναι ένα καλό ερώτημα.
Για τα βαφτίσια, χρειάζεται να περάσει κανένας μήνας συνήθως, γιατί τα βαφτίζουμε βάσει γεγονότων - πχ τη Σέλια, τη βάφτισα έτσι γιατί όταν μου την χάρισαν, άκουγα ένα τραγούδι με το όνομα αυτό. Τον Μιάου τον βγάλαμε έτσι γιατί ΟΛΗ την ώρα παραπονιέται και κάνει τον χαρακτηριστικό αυτό θόρυβο. Ο δε Ταρζάν μας σκαρφαλώνει παντού :)))
Μόλις δεις τις φωτό, ευπρόσδεκτες οι προτάσεις για το όνομα - όποιος το πετύχει, χρίζεται νονός ή νονά :D

Ανώνυμος είπε...

Ερωτά μου καλωσόρισες!!!!
Το ποστ που μόλις διάβασα ήταν πολύ όμορφο και γλυκό...
Χάρηκα πολύ με τα όμορφα μικρά νεογέννητα γατάκια και τις ευτυχείς μανούλες!
Καθώς επίσης χάρηκα πολύ που δεν έμεινε για πολύ η αγκαλιά σου χωρίς τον αγαπημένο σου...Είδες που σου τα λεγα???
Σε φιλώ καλή μου και σε ευχαριστώ...

ΥΓ. Λειλά μου, αν διαβάσεις αυτο το σχόλιο, θα ήθελα σε παρακαλώ να γράψεις στο μπλογκ σου κάποιο μέηλ σου για να μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί σου, γιατι αλλιώς δεν μπορώ...δεν επιτρεπεις τα ανώνμυμα σχόλια...Μπορεί να σου βεβαιώσει και ο έρωτας ότι είμαι κάποια γνωστή σου...
Φιλιά και σε σένα!!!

eρωτακι είπε...

Είχες απόλυτο δίκιο, κοπέλα μου γλυκιά! Είμαι και πάλι στην αγκαλιά του αγαπημένου μου, και είμαι πανευτυχής :D
Εύχομαι σύντομα και στα δικά σας...
leila, δώσε το mail σου και δεν θα το μετανιώσεις καθόλου!!!
Υπογράφει ο έρωτας :D η αφεντιά μου δηλαδή!

leila είπε...

Ε, δεν σας πιστευω βρε κορίτσια! Αφού ξερετε το ονομα του μπλογκ μου ξέρετε και το μαιλ μου. Πως το λένε το μπλογκ μου? για δειτε πάνω πάνω και στη γραμμή του url!! Είμαι μια απλή leila ή είμαι μια τρελο-leila? Όπως τους κερκυραίους που τους λένε τρελοκερκυραίους.. Με την καλή έννοια!! Και που πρέπει να εχω ανοιξει μαιλ για να μπω στον βλογγερ;;;;;;;;;; Mήπως στο gmail.com ? Α, γεια σας το βρήκατε!!
Τόσο απλό..
Πάω να κάνω τις απαραιτητες αλλαγές και στο profile μου....

Φιλάκια κορίτσια..

Erota's friend περιμενω!!

..αγγελόσκονη.. είπε...

lacta σου έφερε;ξέρεις τώρα μικρό χαζό κοριτσάκι είμαι και τα φαντάζομαι όλα έτσι :) θα σου έλεγα να περάσεις σουπερ αλλά ξέρω οτί ήδη το κάνεις :)

eρωτακι είπε...

@leila
Το αίνιγμα της Σφίγγας θα λύναμε έτσι και κάναμε όλους αυτούς τους επαγωγικούς συλλογισμούς!
Κουρασμένες γυναίκες είμαστε, ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι τί να σου κάνει? :D
Κάνε και τις αλλαγές και σύντομα θα λάβεις μία ΠΟΛΥ ευχάριστη έκπληξη από τη φίλη της eρωτας!
Μάκια! :*

@αγγελόσκονη
και lacta έφερε, και τον ολόγλυκο εαυτό της, και την καλή της την κουβέντα, και όλα ;)
Όσο αγαπάμε, σούπερ περνάμε, κυρίως τον εαυτό μας και όσους και όσα μας περιβάλλουν, μικρούλα μου!
Μάκια! :*

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Γράφε, γράφε.... κι' εγώ να διαβάζω για σένα και τον ...έρωτά σου. Επιτέλους, μια γυναίκα που μιλάει ΓΙ' ΑΥΤΟΝ και το χαίρεται και το απολαμβάνει.
Κάποτε, μια σοφή γρηά (είναι γεγονός) όταν μας είδε με το δικό μου έρωτα, κάρφωσε τα μάτια της βαθειά μεσ' τα δικά μου και μου είπε (και κράτησέ το)"Τον άντρα σου και τα μάτια σου"
Σε πολύ δική μου κοπέλλα που το μετέφερα σαν συμβουλή, .....με έκραξε.
Εσύ μπορείς να σκεφτείς ό,τι θέλεις, για μένα είναι η ...σημαία μου!

eρωτακι είπε...

Γλαρένια μου,
Και για μένα, ο άντρας μου είναι τα μάτια μου τα ίδια, το φως μου.
Και για εκείνον, είμαι τα μάτια και το φως του.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα δώσει σιωπηρή υπόσχεση να μην αναλώνομαι σε ευκαιριακές σχέσεις, και να κρατήσω τον εαυτό μου να δοθώ στον έρωτα της ζωής μου.
Όταν τον γνώρισα, τρόμαξα. Σκέφτηκα "Δεν μπορεί να είναι τόσο καλός και να είναι αληθινό".
Κι όμως ήταν.
Είχα δύο επιλογές: ή να το βάλω στα πόδια και να ζήσω με την αμφιβολία τί θα γινόταν αν το τολμούσα, ή να το ζήσω με όλο μου το είναι.
Επέλεξα τη δεύτερη οδό, την πιό δύσκολη.
Το ρίσκο, μεγάλο.
Η καρδιά και η ψυχή μου είναι στα χέρια του.
Η συνέχεια εδώ, θα τη διαβάζεις και πιστεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, πως ο Θεός θα είναι κοντά μας, και θα είμαστε αγαπημένοι, σεβόμενοι ο ένας τον άλλον, και πορευόμενοι χέρι-χέρι σε δύσκολους καιρούς.
Σ'ευχαριστώ, χαίρομαι να μιλάω με γυναίκες που έχουν τα κότσια να τολμούν να αγαπάνε τον άντρα τους με όλο τους το είναι.

eρωτακι είπε...

"Τον άντρα μου και τα μάτια μου".
Το κρατώ σαν φυλακτό.
Σε υπέρ ευχαριστώ!

leila είπε...

@ eρωτας ..
@ φυρδην μιγδην ..
πιστεύω και γω σε αυτό που λέτε κορίτσια και νομίζω οτι αγάπη είναι από τα ανώτερα συναισθήματα και είναι τυχερός όποιος αγαπά και τον αγαπάν!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κάποιος στο blog μου με είπε "ηρωϊδα μάνα", άλλος "θηρίο με τόσα παιδιά"....
Τίποτε απ' όλα αυτά.
Δεν τα γέννησα μόνη μου. Μαζί μου ...ξεγεννούσε κι' εκείνος. Μέσα στο χειρουργείο. Μαζί τα πλέναμε, μαζί ξενύχτια τις νύχτες, μαζί στα εύκολα, μαζί και δύσκολα.
Θα μου πεις, μιλάς εκ του ασφαλούς, γιατί τον έχεις δίπλα σου.
΄Οταν αποφασίσει "Εκείνος" πως δεν πρέπει να είμαστε πλέον μαζί, τότε δεν ξέρω, ούτε θέλω να το σκέφτομαι......

eρωτακι είπε...

Αχ γλαρομαμά...
Ούτε να το διανοηθώ κι εγώ δεν μπορώ... και προσπαθώ να μην το σκέφτομαι καν σαν ενδεχόμενο... έτσι μου λέει κι εκείνος να κάνουμε... να μην το σκεφτόμαστε καν σαν ενδεχόμενο και να σκεφτόμαστε πάντοτε θετικά.
Ας κάνουμε τον σταυρό μας κι ας ευχηθούν όλα να πάνε καλά!

eρωτακι είπε...

@leila
Για δισεκατομμυριοστή φορά, συμφωνούμε απόλυτα...
Φιλί :**