23/3/07

Μετά τη βροχή...



Στο
Λευκό του ουρανού σου με
Δύναμη εκτινάσσω τις μπογιές μου
Μπλέ
Κίτρινο
Κόκκινο
Λευκό
Χάνομαι πάνω σου
Μέσα σου
Μαζί σου
Μετά τη βροχή γίνομαι σύγνεφο
Φωτιά
Γίνομαι ουρανός
Μαβής
Εκστασιάζομαι, Γίνομαι, Δημιουργούμαι & Δημιουργώ, Υπάρχω, Ζω
Μαζί σου
Ανάσα φρέσκια, Καθαρή
Δροσιά μυρίζεις
Με τυλίγεις
Σαγήνη, Πλάνη γλυκιά
Ανάσα
Με γεμίζεις
Σε θωρώ γλυκά, Με βλέμμα ταξιδιάρικο, Μαγεμένο
Σε περπατώ, Σ'αισθάνομαι, Σ'αγγίζω
Με κλείνεις μέσα σου

Μου στέγνωσες τα δάκρυα
Μ'ενα σου χάδι, Μ'ένα σου χαμόγελο, Μ'ένα σου άγγιγμα

Μυρίζεις ακόμα βροχή…


4 σχόλια:

maria λεμονατη! είπε...

μου αρεσουν παρα πολυ οι αστεριες...

eρωτακι είπε...

Κι εμένα το ίδιο, μαράκι μου.

Και τα κοχύλια, και οι πέτρες, όπως τα έχει σμηλέψει η θάλασσα...

Καλώς ήλθες στο σπίτι μου :))))

maria λεμονατη! είπε...

καλως σε βρηκα ερωτα. Je ne pouvais pas passer à côté de l'eros!
Ναι, ναι, πολλα κοχυλια και αμμο και βοτσαλα να κατσει πανω ο ερωτας!

eρωτακι είπε...

Naturellement, maria!

Εκεί σεργιανάει ο έρωτας ανέμελος, και στο διάβα του, συναντά κοχύλια, άμμο και βότσαλα... και προσπαθεί να τα κλείνει σε μπουκάλια, για να κρατά πάντα ζωντανή τη θύμιση του πάθους...

Σε φιλώ!