Ελαιογραφία

Κοιτάζω τη μουντή μέρα έξω από το παράθυρο.
Νιώθω ακόμη πάνω και μέσα μου την αίσθηση του κορμιού σου, τα χάδια σου, τα φιλιά σου, εσένα...
Θέλω να παγώσω τον χρόνο για χ χρονικό διάστημα και να βρεθούμε αυτομάτως σε ένα μέρος οι δυό μας.
Μπορεί να είναι ένα δωμάτιο.
Μπορεί να είναι ένας βράχος σε μία παραλία.
Μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε φόντο.
Το κυρίως θεμά θα είσαι εσύ κι εγώ.
Ένας πίνακας.
Ένας ολόλευκος μουσαμάς εσύ.
Το πινέλο με τα χρώματα εγώ.
Χρώματα με βάση το λάδι.
Να σε αγγίζω και να δημιουργώ πάνω σου.
Να ζωγραφίζω.
Εσύ ο λευκός μου καμβάς, πάντα πρόθυμος να δεχθείς τα πάντα μου.
Το πάθος. Την έξαρση. Την ηρεμία.
Ατελείωτοι συνδυασμοί.
Ατελείωτες δυνατότητες.
Και πάντα να περιμένω το χρώμα να στεγνώσει πάνω σου.
Και να μένει νωπό.
Να μπορώ να σε αλλάξω.
Να με δέχεσαι να σε αλλάζω.
Να με αλλάζεις κι εσύ.
Να οδηγείς το πινέλο.
Να δέχεσαι στο πανί σου το χρώμα όπως εσύ ορίζεις.
Ο ωραιότερος πίνακας του κόσμου είναι αυτός που δημιουργούμε καθημερινά.
Εσύ & Εγώ.
Εγώ & Εσύ.
Ένα.