19/3/07

Ελαιογραφία (5ο μέρος)


Στον καμβά σου επάνω βγάζω
Κόκκινο.
Αποτινάσσω με μια κίνηση το
Μπλε.
Αφήνω την ηρεμία για μετά.
Στην αγκαλιά σου μέσα εκρήγνυμαι.
Ανθίζω.
Παθιάζομαι.
Γεννιέμαι από το τίποτα και γίνομαι τα πάντα.
Και από το όλα υπάρχω, αναπνέω και εξελίσσομαι.
Ενώνομαι μαζί σου σε ξέφρενα,

Κόκκινα
ποτάμια.
Μετά την έκρηξη, η αγκαλιά σου μού δίνει ξανά το

Μπλε
που χρειάζομαι.
Την ηρεμία.
Να ξαναπλάσουμε
μαζί το

Μωβ.
Να υπάρχω πάντα για την
Κόκκινη
έκρηξη του καμβά σου.
Να υπάρχω για να με ξεδιψάς με

Κόκκινο.
Να μου στερεύεις το
Μπλε.
Πάνω στο
Λευκό
σου, στον
Λευκό
ουρανό μας.

[Katharina by Talantbek Chekirov]

2 σχόλια:

GLOBAL είπε...

Σίγουρα εμένα, με ταξιδεύεις.
Πάντα αγαπούσα το μελιτζανί, αυτό που είχε λίγο παραπάνω μπλε...

eρωτακι είπε...

Καλημέρα Global
:)
Τεράστιο κεφάλαιο το Μπλε...
Καταρχήν το χρώμα της θάλασσας.
Το χρώμα της ευγένειας από τους ειδικούς.
Βασικό χρώμα που συμπληρώνει κομμάτια κενά στη ζωή καθενός, ποικιλλοτρόπως...
Φιλιά, χαίρομαι να σας ταξιδεύω μέσα από τα όσα βιώνω με τον άνθρωπό μου, με εικόνες και λέξεις.