14/3/07

Ελαιογραφία (2ο μέρος)



Ο μουσαμάς ήταν σωστά τεντωμένος πάνω στα ξύλα του.

Ο καμβάς ήταν έτοιμος να δεχτεί τα χρώματα πάνω του, να τον γεμίσουν, να γίνουν όλα ένα και το ένα, όλα.

Το πινέλο όμως...

Βουτούσε μόνο του συνέχεια στο νερό και τιναζόταν, θαρρείς να καθαρίσει τελείως από χρώμα, κι έτσι βρεμένο ως ήταν, ακούμπαγε τον καβγά που είχε εκείνο χρωματίσει...
και τα χρώματα νέρωναν, αραίωναν, θόλωναν, γίνονταν δάκρυα πολύχρωμα κι έτρεχαν...


Σε σένα που νερώνω, αραιώνω και θολώνω, σε σένα που είσαι η ανάσα μου, σε σένα που είσαι ο χτύπος της καρδιάς μου, τα μάτια μου και η ζωή μου, σε σένα αγάπη μου...


"...Ακουστά σ'έχουν τά κύματα/
Πως χαιδεύεις,πως φιλάς/
Πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"/
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο/
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά..."


...Συγνώμη.
Όχι για να την πω απλά.
Γιατί τη νιώθω.
Σ'αγαπάω.

4 σχόλια:

..αγγελόσκονη.. είπε...

να δεις που σε λίγο θα αρχίσουν να μου αρέσουν οι ελαιογραφίες... :) πολύ γλυκό αυτό που έγραψες...τυχερός ο αποδέκτης :) μάκια!

eρωτακι είπε...

Καλημέρα αγγελόσκονή μου!
Σ'ευχαριστώ,
Εύχομαι κι εγώ να συνειδητοποιεί ότι είναι τυχερός!
Μάκια γλυκά!
xxx
Υ.Γ. Νέο ποστ δεν βλέπω, κυρία μου!!! Για γράφε!!! :)

Ανώνυμος είπε...

Πανέμορφα πραγματικά όλα αυτά που γράφεις έρωτα,,,,πραγματικά θα ήθελα να δώ φωτογραφίες σας για να δώ πως είναι ένα τόσο όμορφο ζευγάρι......

eρωτακι είπε...

Καλημέρα Ανώνυμε/Ανώνυμη,

Καλώς ήλθες και σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου και τα καλά σου λόγια.

Η σχέση μας δεν επιθυμεί διαφημιστική προβολή μέσω photos, ούτε ήμαστε ο Άδωνις και η Αφροδίτη (αν και στα δικά μου μέτρα, μάτια και σταθμά, ο άνθρωπός μου είναι πανέμορφος).

Επίσης, το blog αυτό ανοίχτηκε με σκοπό να εκφράζω γραπτώς όλα όσα νιώθω, κυρίως για εκείνον (άξονας), και κατά δεύτερον, ό,τι με προβληματίζει κλπ., μιλώντας πάντα μόνο όταν έχω πραγματικά κάτι να πω.

Από την άλλη, πάλι, θα ήθελα κι εγώ να δω photo σου, για να δω πως είναι ένας τόσο ευγενικός, πλην ανώνυμος, αναγνώστης μας που τον αγγίζουν τα όσα γράφω!