5/2/07

Χιόνι...



Το μόνο πράγμα που με προστατεύει τόσο από το κρύο όσο και από τους ανθρώπους, που με στεναχωρούν, και προσφέρει βάλσαμο στην ψυχή μου, είσαι εσύ, η αγκαλιά, τα φιλιά, τα χάδια σου, και τα μάτια σου, που λένε 1.000.000 περισσότερες κουβέντες από όσες προλαβαίνουν να πουν τα χείλη μας, κι αυτό είναι το πολυτιμότερο πράγμα που έχει συμβεί στη ζωή μου.

Χθες δεν άντεξα που δεν κοιμηθήκαμε μαζί. Μετά τα απογευματινά και τη μόνιμη απογοήτευση που παίρνω πλέον από τους ανθρώπους και τα κακώς κείμενα της ζωής, είχα ανάγκη τα μάτια σου - παντοτινή υπενθύμιση πως δεν αξίζει να στεναχωριέμαι, τελικά, για τίποτα, αφού εσύ είσ'εγώ κι εγώ εσύ, και στον δικό μας χώρο δεν χωράνε δεινά, παρά μόνο χαρά και αγάπη. Ωστόσο, η διαφωνία μου, που σ'την έχω πει και την ξέρεις, είναι το γαμώτο του ότι τελικά, όλοι κοιτάζουν τον εαυτούλη τους και δρουν αυθαίρετα, αδιαφορώντας για το αν οι πράξεις (ή η απραξία, εν προκειμένω) ή τα λόγια τους πληγώνουν τον συνάνθρωπο και -υποτιθέμενο- φίλο τους. Εσύ κι εγώ κοιτάζουμε πάντα να μην στεναχωρούμε τους γύρω μας, είμαστε υποχωρητικοί, με αγάπη και κατανόηση. Κι εκεί έρχονται οι οδοστρωτήρες να μας χαλάσουν τη βραδιά (ξέρεις...), τη δεύτερη βραδιά (ξέρεις...), το απόγευμα (ξέρεις...) και την αρχή της εβδομάδας (δεν ξέρεις, θα σου πω το απόγευμα από κοντά). Γι'αυτό τελικά λέω ότι το καλύτερο είναι ότι μπαίνουμε στο σπίτι μας, κλείνουμε την πόρτα μας και είμαστε εσύ για μένα κι εγώ για σένα, στο δικό μας γλυκό και ζεστό κόσμο. Δεν μπορώ να αναλώνομαι και να πληγώνομαι, και το ξέρεις. Ξέρεις το ευαίσθητο του χαρακτήρα μου και προσπαθείς πάντα να βρεις τον τρόπο (και τον βρίσκεις) να με ηρεμείς και να με κάνεις να χαμογελάσω. Όμως ως πότε θα είμαστε σαν ψάρια έξω από τα νερά μας και θα αγωνιούμε να γυρίσουμε στα δικά μας νερά? Γιατί αυτή η χώρα προάγει και έχει περάσει το μήνυμα της αδιαφορίας, της απανθρωπιάς και της μιζέριας, και τα υπόλοιπα ψάρια τα έχει πάρει το ρεύμα αυτό κι εμείς κολυμπάμε μαζί τα δυό μας, αλλά (σχεδόν) μόνοι? Γιατί τόσος εγωϊσμός, τόση αδιαφορία, τόσος ατομισμός?
Σήμερα με το κρύο και το χιόνι ανυπομονώ να χάσω την αίσθηση της ύλης και της βαρύτητας με το να χαθώ στην αγκαλιά σου και να εξατμιστούν όλα τα δεινά, καρδιά μου.

Καλημέρα καρδιά μου, Καλή Εβδομάδα & Καλή Αρχή.
Σ'αγαπώ.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σας ζητώ συγνώμη, που περάσετε όλο αυτό εξ' αυτίας μου, και σας ευχαριστώ για την συμπαράστασή σας. Καταλαβαίνω πόσο άσχημο είναι να θέλεις να περάσεις κάποιες στιγμές ηρεμίας με τον άνθρωπό σου και κάποιος να σου χαλάει τη διάθεση, να σε ρίχνει και το χειρότερο να σε εξοργίζει. Λυπάμαι πραγματικά που όλο αυτό θα επηρεάσει τη σχέση μας......Σας ευχαριστώ που ήσασταν αξιοπρεπέστατοι και ευγενέστατοι και δεν μας στείλατε.....!!!

eρωτακι είπε...

Γλυκό μου κορίτσι,
Δεν μπορώ να δεχτώ συγνώμη από σένα, γιατί εσύ δεν έφταιγες για κάτι. Καλές και κακές στιγμές, καλώς ή κακώς, πάντα υπάρχουν. Το θέμα από πλευράς μου είναι ότι ο Κ., αν επιδείκνυε αχαρακτήριστη συμπεριφορά, θα τον είχα κατσαδιάσει και στείλει κανονικά, όπως και ο ίδιος έχει κάθε δικαίωμα να κάνει και σε μένα, αν η συμπεριφορά μου είναι ανάρμοστη κάποια στιγμή. Όσον αφορά στη δική μας σχέση, δεν θα ήθελα να επηρεαστεί, απλώς από το πρωί προσπαθώ να χωνέψω κάποια πράγματα, κι αυτό γιατί αυτή τη στιγμή, ο Κ. δεν είναι κοντά μου να με καλμάρει. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου το οπτικό σου πρίσμα, που είναι πάντα αντικειμενικό και δίκαιο, να το αποκτήσουν -έστω και καθυστερημένα- και άλλοι πολλοί!
Χιε απαπάω πογύ πάντα και σε σκέφτομαι, και αυτά που σου έγραψα στο χθεσινοβραδινό sms τα εννοούσα, γιατί τα αξίζεις σε υπερθετικό βαθμό, όπως και κάθε άνθρωπος που ξέρει ότι η ελευθερία του σταματά εκεί όπου ξεκινά η ελευθερία του διπλανού του και κάνει τα λόγια και το σκεπτικό του πράξη!
Υ.Γ. Ποτέ δεν θα σας στέλναμε, δεν είναι οι χαρακτήρες μας έτσι (καλώς ή κακώς).

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα


Είναι πραγματικά λυπηρό όταν σε κατηγορούν σε δικάζουν και σε καταδικάζουν χωρίς πραγματικά ουσιαστικό λόγο και χωρίς κάν να μπούν στον κόπο να ρωτήσουν το γιατί.Κατλαβαίνω πως δεν μπορούμε πάντα να καταλαβαίνουμε τους άλλους αλλά από σένα έρωτα περίμενα αν μη τι άλλο κατανόηση μιας κι ο δικός σου χαρακτήρας έχει όχι και λίγες φορές ψυχολογικές διακυμάνσεις που σε κάνουν καμιά φορά επιθετική ή υπερβολικά ευέξαπτη κι όμως εγώ πάντα καταλαβαίνω.Άλλωστε άνθρωποι είμαστε και συμβαίνει καμία φορά να μην μπορούμε να ικανοποιήσουμε τα θέλω της παρέας μας,αν μή τι άλλο εκείνο που δένει μία παρέα είναι ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση.Καμιά φορά είναι καλύτερο να μένεις μόνος με τον εαυτό σου παρά να βγείς με κάποιους ανθρώπους που θεωρείς φίλους σου και να τους καταθλίψεις κι εκείνους.(Γιά σκέψου έρωτα μήπως την Τρίτη η ψυχολογία μου δεν ήταν πολύ καλή;Μήπως θα ήμουν κακή παρέα γι αυτό δεν θέλησα να σας συνοδεύσω;)Βλέπεις και μερικοί από εμάς,όπως κι εσείς νοιαζόμαστε για τους φίλους μας και δεν τους μουτρώνουμε ούτε τους χρεώνουμε λάθοι.Άλλωστε κι εσείς με την σειρά σας άνθρωποι είστε και καποιες φορές σίγουρα τυχαίνει και από την μερία σας να συμβαίνει κακός συγχρονισμός.
Το θέμα πως μόνοι μας κάνουμε εύκολη ή δύσκολη την ζωή μας,ευχάριστη ή δυσάρεστη.Κι εσύ έρωτα κοιτάζεις το δέντρο και χάνεις το δάσος και αυτό είναι κρίμα,γιατί ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές και άπειρες φορές έχουμε συζητήσει για το πόσο δύσκολες είναι οι σχέσεις,και όντως είναι δύσκολες αλλά στο χέρι μας είναι να περνάμε καλά με εκείνους που θέλουμε.ΚΑι το κλειδί όλων είναι ο διάλογος η κατανόηση και η έκθεση τυχόν προβλημάτων ή προβληματισμών στο τραπέζι της φιλίας,και σίγουρα έρωτα τα μούτρα και η αποστροφή καθώς επίσης και τα κρυφά μηνύματα δεν διαλύουν τα σύννεφα που δεν μας αφήνουν να χαρούμε απεναντίας προκαλούν ακόμα περισσότερη θλίψη.ΚΑι το αστείο είναι πως αυτό γίνεται χωρίς πραγματικά ουσιαστικό λόγο,και αυτό είναι εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω.Κάθε μέρα δυστυχία πραγματική μαστίζει τον κόσμο μας και εμείς τα έχουμε όλα,μήπως λοιπόν είμαστε αχάριστοι και μεγαλοποιούμε καταστάσεις και βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα χωρίς στην ουσία να υπάρχει λόγος;
Τα έχουμε όλα παιδιά,τί και αν δεν έχουμε καλό προγραμματισμό;Ο προγραμματισμός είναι τυπικός και κάνει τις σχέσεις τυπικές.Αυτό θέλεις έρωτα μία φιλία με organizer;Λυπάμαι μα όπως ξέρεις ο χαρακτήρας μου είναι έτσι,σίγουρα δεν είμαι τέλειως όμως και ποιός στον κόσμο είναι εκτός από τον Θεό;
Και κλείνωντας και αφού πρώτα ζητήσω συγνώμη για το μακρύ μου "αποτύπωμα"θέλω να σου πώ πως δεν είναι σωστό ο ένας να κακιώνει στον άλλο,αυτός είναι άλλωστε ο εύκολος δρόμος και μπορούμε εύκολα κι εμείς να τον ακολουθήσουμε βρίσκωντας σίγουρα πολλόυς λόγους για να μουτρώσουμε όμως δεν το κάνουμε ποτέ.Γιατί πραγματικά εκείνο που αξίζει και η τελευταία ελπίδα στην ζωή μας δεν είναι παρά η αγάπη, και με αυτή πρέπει να γεμίσουμε την καρδιά μας.Όλα τα άλλα για μένα είναι λίγα μπροστά της και βρίσκω ανόητο το όλο θέμα που προέκυψε κυριολεκτικά από τρίχες.Θα αφήσουμε τις τρίχες να μας χαλάνε;ή θα τραβήξουμε τον δρόμο της χαράς; η απόφαση δική σας..............

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ (ΒΑΛΙΑ). ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΜΠΕΡΔΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ?? ΦΙΛΙΑ

eρωτακι είπε...

Ιδανικέ και ανάξιε,
Ας το πάρουμε αλλιώς (και απαντώ και στο δαχτυλικό αποτύπωμα της Βάλιας):
Χθες το απόγευμα μόλις είχα ξυπνήσει από πολύωρη μεσημεριανή σιέστα, και ήμουν κυριολεκτικά όρθια με τα μάτια ανοιχτά, αλλά κοιμόμουν ακόμη. Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να σε πειράζει το να γράψω κάτι στο κινητό και να το δείξω στον σύντροφό μου. Δεν αφορούσε εσένα, ήταν κάτι προσωπικό μεταξύ εμού και του Κ. Εμείς από πλευράς μας δεν έχουμε ακυρώσει ποτέ κάτι, ακόμη και αν ψυχολογικά δεν είμαστε και στα καλύτερά μας (που σε μεγάλο extent, από τότε που είμαστε μαζί, δεν έχει συμβεί να μην είμαστε καλά, με εξαίρεση μικρά καβγαδάκια, άνευ ουσίας). Το πλέον εύκολο σήμερα, είναι να μπαίνεις εδώ και να με χαρακτηρίζεις. Ευχαριστώ για την κριτική, όμως εγώ αν ήμουν στη θέση σου δεν θα το έκανα. Η κριτική ξεκινά πρώτα από τον εαυτό μας (πού έχω κάνει λάθος?) και μετά επεκτείνεται και στους άλλους. Εσύ επέλεξες να μπεις εδώ με διάθεση κριτικής και ερμηνείας απέναντί μου. Όταν μας συμβαίνει κάτι και δεν μπορούμε να συναντηθούμε τελικά, ένα τηλεφώνημα αρκεί ώστε να μιλήσουμε στο φίλο μας και να του πούμε "ξέρεις, δεν είμαι καλά, θα κανονίσουμε άλλη στιγμή" και λήγει εκεί. Το να στέλνουμε μηνύματα μέσω άλλων με λάθος περιεχόμενο "σόρρυ εμείς δεν θα έρθουμε γιατί ο Τ. δεν θέλει φαγητό" είναι απαξιωτικό απέναντί μας, και πίστεψέ με, δεν νιώθω μόνο εγώ έτσι, αλλά και ο Κ. Πάντα δικαιολογούμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, αλλά μέχρι ενός σημείου, γιατί όταν ο άλλος βάζει πάνω απ'όλα τον εαυτό του (δεν είμαι καλά ψυχολογικά) και δεν εξετάζει το ότι οι υπόλοιποι πάντα τρέχουν να τον συναντήσουν με χαρά, το ότι οι φίλοι είναι και για τα καλά και για τα κακά, τότε δεν ξέρω τί να πω, πέραν του ότι είμαι βαθύτατα απογοητευμένη. Χθες είχα πραγματικά την ανάγκη να ανοίξει κάποιος συζήτηση για το θέμα αυτό, και κανείς δεν έκανε κάτι, και έτσι, η κατάσταση διαιωνίζεται και νιώθουμε υπέροχα βολεμένοι στον ηλίθιο μικροχαζόκοσμο της καθημερινότητάς μας, αδιαφορώντας για τον διπλανό μας -και υποτιθέμενα φίλο μας.
Για να μην κουράζω άλλο, είμαι πάντα ανοιχτή και πρόθυμη σε διάλογο, αλλά όχι σε καταστάσεις βγαίνουμε για καφέ και κάνουμε τον Αλέκο. Και το συμβάν της Τρίτης έχει ξαναγίνει πολλάκις. Και συγχωρούμε γιατί αγαπάμε, και δείχνουμε κατανόηση.
Λυπάμαι αν σε απογοήτευσα σαν άνθρωπος, μπορεί να είμαι τελικά κάτι άλλο από αυτό που έχεις φανταστεί. Μπορεί επίσης να ήμουν (εποχή προ Κ.) κυκλοθυμική όπως λες, αλλά είμαι και ήμουν πάντα ειλικρινής και γεμάτη αγάπη και τρυφερότητα, και το ξέρεις καλά πιστεύω αυτό.
Περιμένω κίνηση από πλευράς σου γιατί δεν ξέρω κατά πόσον και προς ποίαν κατεύθυνση πρέπει πλέον να προσπαθήσω ή να προσανατολιστώ?
Και αν και το μυαλό σου ορισμένες φορές μπουκώνει, ελπίζω να ξέρεις πως σ'αγαπάω (αν δεν το πιστεύεις, ειλικρινά σκασίλα μου, δεν μπορώ να στεναχωρηθώ και γι'αυτό).