Female Head (La Scapigliata), c.1508, by Leonardo Da Vinci
...στα ιταλικά σημαίνει αστέρι.
Στέλα στα ελληνικά σημαίνει το δικό μου αστέρι, η καλύτερή μου φίλη, ο άνθρωπος που χωρίς να μιλάω, καταλαβαίνει, που όταν μιλάω, ακούει, που όταν κλαίω, με κάνει να γελάω και παίρνει το βάρος που καταπλακώνει την ψυχούλα μου σαν να ήταν πούπουλο.
Η Στέλα είναι από τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή μου.
Τη νιώθω περισσότερο στην κατηγορία "συγγενής" παρά "φίλη": θα μπορούσα να πω πως είναι φίλη με στοιχεία εν δυνάμει συγγενούς ή συγγενής με ποιοτικά στοιχεία φίλης.
Κι επειδή τους συγγενείς, ως γνωστόν, δεν τους διαλέγουμε όπως τους φίλους μας, αλλά τους βρίσκουμε, η περίπτωση της stella της αστεράτης μου, είναι ότι μου έπεσε από τον ουρανό (κυριολεκτικά!).
Ήταν η δική μου ευχή - απάντηση στην επιθυμία της ειλικρινούς γυναικείας φιλίας, που κατά τη γνώμη μου είναι σπάνια.
Οι γυναίκες είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με άλλες γυναίκες. Ζηλεύουν. Είναι ανειλικρινής. Λένε άλλα μπροστά και άλλα πίσω. Κοιτάζουν την πάρτη τους.
Η Stella δεν είναι έτσι.
Εξωτερικά, είναι ένα πανέμορφο κορίτσι (γυναίκα είναι, αλλά μου αρέσει να αποκαλώ τις γυναίκες που αγαπάω "κορίτσι" - και τη μάνα μου, κορίτσι την φωνάζω), αυτό που λέμε μελανούρι, σωστή μαντόνα που λέει και η νονά μου (πού να την είχατε δει και νύφη, ΘΕΑ! αξέχαστη εικόνα, μα την αλήθεια, η ωραιότερη νύφη που έχω δει στη ζωή μου), με γλυκά μάτια που μέσα τους βλέπεις όντως ένα κορίτσι: ένα κορίτσι σκανταλιάρικο, γλυκό, ναζιάρικο, παραπονιάρικο, αγαπησιάρικο και, πάνω απ'όλα, ειλικρινές.
Εσωτερικά, όσο τη γνωρίζεις και γίνεσαι ο άνθρωπός της κι εκείνη ο δικός σου, είναι ένας άνθρωπος ζεστός, προσγειωμένος (και απογειωμένος εκεί που πρέπει - βλέπε απίστευτο χιούμορ και πνευματική οξυδέρκεια), γλυκύτατος, με ενδιαφέρον για τον άνθρωπο (λίγο λάθος να βάζεις τους άλλους πάνω από τον ίδιο σου τον εαυτό και τη μαλώνω γι'αυτό, αλλά το κάνω κι εγώ εντούτοις, από τότε που γεννήθηκα!), έμπιστος (τάφος είναι η λέξη-κλειδί στο σημείο αυτό), πάντα με τη σωστή λύση στο πρόβλημα (λογική με συναίσθημα και όχι ξεραϊλα) και συμμερισμός της χαράς του άλλου με συμμετοχή, και όχι με μεμψιμοιρία, και άλλα πολλά που αυτή τη στιγμή, επειδή με έχει καταβάλλει το συναίσθημα, δεν μπορώ να καταγράψω λεπτομερώς...
Ο λόγος που γράφω αυτό το ποστ είναι, λαμπερό μου αστέρι, Stella μου, ότι σε αγαπάω πάρα πολύ και είσαι ο άνθρωπος (πέραν της αγάπης της ζωής μου και των γονιών μου) που θα στραφώ και ξέρω πως θα είσαι εκεί πάντα να με στηρίζεις, να με ακούς και να με φροντίζεις.
Η σχέση μας μου θυμίζει τη σχέση του πατέρα μου με τον Αντώνη. Μελαγχόλησα τώρα που το σκέφτηκα, αλλά γνωρίζονταν από παιδιά και πέρασαν όλη τους τη ζωή μαζί, μέχρι που ο Αντώνης μάς την έσκασε νωρίς... Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να είμαστε πάντα ανθρώπινες, πάντα αγαπημένες, και να στηρίζουμε η μία την άλλη και στις χαρές, αλλά και στις λύπες.
Έναν ουρανό αγάπης από μένα για σένα, για να λάμπεις πάντα μέσα στον ουρανό της ζωής μου.
Σε φιλώ με αγάπη αστεράτη μου.
xxx
