-"Κουράζομαι όταν περπατάω", μού ψιθύρισε.
Σιωπή. Σφίξιμο.
Αφουγκραζόμουν το λαχάνιασμά του.
-"Έλα να χαζέψουμε να ξεκουραστείς"
-"Φτάνουμε;"
-"Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς"
Σιωπή. Αναμονή.
-"Εντάξει, πάμε, δεν είναι πολύ μακριά. Σ'εμπιστεύομαι"
-"Θα πηγαίνω σιγά. Αλήθεια"
Να σε βλέπω να γελάς. Να γεμίζει η καρδιά μου όταν μού λένε "Είναι όμορφος", "Είναι γλύκας", "Τού έχεις αδυναμία, ε; Μπαμ κάνει."
-"Γιατί είναι σιωπηλό το κοριτσάκι μου;"
-"Γιατί οδηγεί"
Σιωπή. Δακρίζω.
-"Γιατί κλαις, παιδί μου;"
-"Γιατί μ'αρέσει να πηγαίνω βόλτα μαζί σου"
-"Κι εμένα. Δεν σε κούρασα σήμερα;"
Κουράζει ποτέ η αγάπη;
Γύρισα και τον κοίταξα.
-"Εγώ σε κουράζω 28 χρόνια. Λίγο το'χεις;"
-"Κουράζει ποτέ η αγάπη;"
-"Όχι. Κουράζει η έλλειψή της".
-"Εσύ με ξεκουράζεις, κόρη μου."
...
-"Μπαμπά;"
-"Ναι, κορίτσι μου;"
-"Μ'αγαπάς;"
-"Εσύ τί λες;"
-"Δεν λέω. Ρωτάω."
-"Να μην ρωτάς τα αυτονόητα. Μπορεί κανείς να μη σ'αγαπήσει;"
-"Δεν ξέρω. Μπορεί;"
-"Αν δεν έχει καρδιά, ίσως."
Χαμογελώ.
-"Τώρα γιατί χαμογελάς;"
-"Γιατί σκέφτομαι τα γκολ που θα χώσουμε στον ΟΦΗ σε λίγο"
-"Θα πιούμε και καφέ;"
-"Αμέ!"
-"Θα μού κάνεις έναν ελληνικό;"
-"Άμα είσαι καλός"
-"Είμαι! Θα μού ψήσεις;"
-"Άμα σε παίξω και μία παρτίδα τάβλι μετά"
Σκέφτεται.
-"Να πάρω τα κόκκινα πούλια εγώ;"
-"Άντε καλά. Να τα πάρεις".
-"Να σε κάνω αγκαλιά;"
-"Τώρα;;; Οδηγώ!!"
Το σκέφτομαι. Βγάζω φλάς δεξί, σταματώ στο δρόμο, πατάω αλάρμ.
Βγαίνω από τη θέση του οδηγού και πάω στη μεριά του συνοδηγού.
Τού ανοίγω την πόρτα.
-"Τί είναι παιδί μου;"
-"Θα με κάνεις αγκαλιά ή τσάμπα σταμάτησα;"