26/9/07

Ο ένας πλάι στον άλλον...

Δραματικό τέλος για τον Γάλλο φιλόσοφο Αντρέ Γκορζ και τη γυναίκα του
Ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Γκορζ

Παρίσι

Έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Γκορζ, συνιδρυτής με τον Ζαν Ντανιέλ του εβδομαδιαίου πολιτικού περιοδικού «Nouvel Observateur». Ο 84χρονος φιλόσοφος αυτοκτόνησε μαζί με τη σύντροφό του, η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια στην κατοικία τους στο Βοσνόν.
Ο Γκόρζ γεννήθηκε τον Φεβρουάριο 1923 στη Βιέννη και έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα το 1954, όταν και πήρε το νέο του ληξιαρχικό ονοματεπώνυμο Ζεράρ Χορστ. Επιπλέον, τα άθρα του στο «Nouvel Observateur» τα υπέγραφε με το ψευδώνυμο Μισέλ Μποσκέ. Παράλληλα, θεωρείται από τους θεμελιωτές της πολιτικής οικολογίας.
«Οικολογία και Πολιτική», «Οικολογία και Ελευθερία», «Αντίο στο Προλεταριάτο», «Μεταμορφώσεις της Εργασίας» είναι ορισμένα από τα σπουδαία έργα του.
Στενή φίλη του ζεύγους αντιλήφθηκε το δραματικό τέλος της 58χρονης κοινής ζωής τους το πρωί της Δευτέρας. Μάλιστα, πάνω στην κεντρική πόρτα του σπιτιού υπήρχε η επιγραφή με την ένδειξη «ειδοποιείστε την χωροφυλακή».
Τα πτώματα βρέθηκαν το ένα πλάι στο άλλο, ενώ δίπλα τους βρέθηκαν γράμματα προς τους οικείους τους. Μάλιστα, προ ημερών ο Γκορζ εκμυστηρεύθηκε σε στενή φίλη ότι τον προβλημάτιζε πολύ η ραγδαία επιδείνωση της υγείας της Ντορίν.
Για την «Ντορίν του» στο πρόσφατο βιβλίο «Ιστορία της Ντ., ιστορία μιάς αγάπης» ο Γκορζ είχε γράψει: «Μόλις συμπλήρωσες τα 82, όμορφη, χαριτωμένη, ποθητή. Ζούμε μαζί 58 έτη και σε αγαπώ σήμερα περισσότερο από ποτέ. Εσχάτως, σε ξαναερωτεύτηκα άλλη μια φορά και να γνωρίζεις, φέρω μέσα μου ένα 'κενό', το οποίο εντούτοις με κατακλύζει, και που ξεπερνιέται μόνον όταν σε αγκαλιάζω».

Πηγή: http://www.in.gr/ Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Speachless..........................................................

25/9/07

Η χαρά μας μιά βόλτα

-"Κουράζομαι όταν περπατάω", μού ψιθύρισε.

Σιωπή. Σφίξιμο.
Αφουγκραζόμουν το λαχάνιασμά του.
-"Έλα να χαζέψουμε να ξεκουραστείς"
-"Φτάνουμε;"
-"Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς"

Σιωπή. Αναμονή.
-"Εντάξει, πάμε, δεν είναι πολύ μακριά. Σ'εμπιστεύομαι"
-"Θα πηγαίνω σιγά. Αλήθεια"

Να σε βλέπω να γελάς. Να γεμίζει η καρδιά μου όταν μού λένε "Είναι όμορφος", "Είναι γλύκας", "Τού έχεις αδυναμία, ε; Μπαμ κάνει."

-"Γιατί είναι σιωπηλό το κοριτσάκι μου;"
-"Γιατί οδηγεί"
Σιωπή. Δακρίζω.
-"Γιατί κλαις, παιδί μου;"
-"Γιατί μ'αρέσει να πηγαίνω βόλτα μαζί σου"
-"Κι εμένα. Δεν σε κούρασα σήμερα;"
Κουράζει ποτέ η αγάπη;
Γύρισα και τον κοίταξα.

-"Εγώ σε κουράζω 28 χρόνια. Λίγο το'χεις;"
-"Κουράζει ποτέ η αγάπη;"
-"Όχι. Κουράζει η έλλειψή της".
-"Εσύ με ξεκουράζεις, κόρη μου."
...

-"Μπαμπά;"
-"Ναι, κορίτσι μου;"
-"Μ'αγαπάς;"
-"Εσύ τί λες;"
-"Δεν λέω. Ρωτάω."
-"Να μην ρωτάς τα αυτονόητα. Μπορεί κανείς να μη σ'αγαπήσει;"
-"Δεν ξέρω. Μπορεί;"
-"Αν δεν έχει καρδιά, ίσως."

Χαμογελώ.
-"Τώρα γιατί χαμογελάς;"
-"Γιατί σκέφτομαι τα γκολ που θα χώσουμε στον ΟΦΗ σε λίγο"
-"Θα πιούμε και καφέ;"
-"Αμέ!"
-"Θα μού κάνεις έναν ελληνικό;"
-"Άμα είσαι καλός"
-"Είμαι! Θα μού ψήσεις;"
-"Άμα σε παίξω και μία παρτίδα τάβλι μετά"

Σκέφτεται.
-"Να πάρω τα κόκκινα πούλια εγώ;"
-"Άντε καλά. Να τα πάρεις".
-"Να σε κάνω αγκαλιά;"
-"Τώρα;;; Οδηγώ!!"

Το σκέφτομαι. Βγάζω φλάς δεξί, σταματώ στο δρόμο, πατάω αλάρμ.
Βγαίνω από τη θέση του οδηγού και πάω στη μεριά του συνοδηγού.
Τού ανοίγω την πόρτα.

-"Τί είναι παιδί μου;"
-"Θα με κάνεις αγκαλιά ή τσάμπα σταμάτησα;"

21/9/07

Βροχή

Θυμάμαι τις βροχερές μου μέρες στο Παρίσι.
Μέρες που έβγαινα στη βροχή και φωτογράφιζα το βροχερό Παρίσι, τα στενά του, τα μπιστρό, τους ανθρώπους, τον Πύργο...
Χωρίς ομπρέλα.
Εκείνη που είχα την γύριζα γύρω-γύρω και γελούσα καθώς έσταζα βροχή.
Πολλά χρόνια πριν...

Στο σήμερα,
προσδοκώ μιά βροχή αυτό το σαββατοκύριακο.

Να την αφουγκραστώ, να τη μυρίσω στη φύση.
Ήσυχα και σιωπηλά, όπως της αξίζει, όπως της ταιριάζει.
Να την χαζεύω και να ταξιδέψω με τις σκέψεις μου.

Να την οδηγήσω μέχρι τη θάλασσα μέσα στο αμάξι μου.

Να τη νιώσω να με μουσκεύει καθώς θα βλέπω τις σταγόνες της να γίνονται ένα με το γκρίζο της θάλασσας.

Να με συντροφεύεσει ώσπου να κοιμηθώ, να με χαλαρώσει, να με ξεκουράσει...

Μιά βροχή θέλω.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας, για τα λόγια αγάπης και καλοσύνης που ανταλλάσσουμε, για το ενδιαφέρον σας, για τη συντροφιά σας. Αν βρέξει αυτό το σαββατοκύριακο, ακούστε αυτά που έχει να μας πει η βροχή... Σας φιλώ...

20/9/07

20 Σεπτεμβρίου

Αγαπημένε μου πατέρα,

Για όλες τις θυσίες που έκανες για μένα, ένα ευχαριστώ δεν αρκεί.
Για όλη την αγάπη που μού έδωσες και μού δίνεις, ένα ευχαριστώ δεν αρκεί.
Για όσα έχεις περάσει με την υγεία σου και περνάς, θα είμαι πάντα εδώ.
Για όσα χαμόγελα μού χαρίζεις, ένα ευχαριστώ δεν αρκεί.
Για την αγκαλιά της Κυριακής που μάς πέρασε & τα λόγια που άκουσα, ένα ευχαριστώ δεν αρκεί.

Γλυκέ μου πατέρα,

Χρόνια σου πολλά, καλέ μου, υγιή και καλά, για τα σημερινά σου γενέθλια!
Να σε χαιρόμαστε & να φωτίζεις με την παρουσία σου τη ζωή μας!

Αναρωτιέμαι... πόσες αγκαλιές λουλούδια θα ήταν ποτέ αρκετά για σένα;

Ήμουν, είμαι & θα είμαι πάντα υπερήφανη για σένα. Για τον γλυκύτερο, ομορφότερο, αστειότερο, δοτικότερο, εργατικότερο πατέρα που θα μπορούσα ποτέ να ευχηθώ να έχω!

19/9/07

Δελφίνια


Ένα από τα αγαπημένα μου πλάσματα είναι τα δελφίνια.

Τα θαυμάζω για τη γλυκύτητά τους, τη φιλικότητά τους, τα παιχνιδίσματά τους στη θάλασσα...

Και κάποιος φίλος που δεν γνώριζε πόσο τα λατρεύω, μου έστειλε αυτή τη photo. Σ'ευχαριστώ!

Υ.Γ. Αν δεν έχετε ζήσει την εμπειρία του να χαϊδέψετε δελφίνι από κοντά, ειλικρινά δεν ξέρετε τί χάνετε!! Κάντε το και θα με θυμηθείτε! Για το μοναδικό συναίσθημα που χαρίζουν στην καρδιά!! Λέω να το ξανακάνω σύντομα!!

Πατάμε και διαβάζουμε για τα δελφινάκια και γινόμαστε σοφότεροι!

17/9/07

What hurts the most was being so close

Σ' αγαπώ θα πει
σου αφήνω στο λαιμό τα χείλη μου
σα λάφυρο ακριβό
σαν μυστικό σου ανοίγω το κορμί μου

Σ' αγαπώ θα πει
σου δίνω το κλειδί της καρδιάς
να μπαίνεις μια ζωή
μα φεύγοντας μου κλέβεις την ψυχή μου

Δως μου πίσω την καρδιά μου
δως μου πίσω την καρδιά
να την πιάσω να την σκίσω
σε κομμάτια μια φορά
να μη σ' αγαπάω πια

Δως μου πίσω την καρδιά μου
να τη ρίξω στη φωτιά
να μην έχω πια

Σ' αγαπώ θα πει
σου βάζω στη ματιά δυο δειλινά
δυο κύματα αλμυρά, δυο σύννεφα
κι ότι είχα στη ζωή μου

Σ' αγαπώ κι εσύ
τα παίρνεις όλα αυτά
τα κρατάς ξοδεύεις δυο φιλιά
μα φεύγοντας μου κλέβεις την ψυχή μου


Δως μου πίσω την καρδιά μου
δως μου πίσω την καρδιά
να την πιάσω να την σκίσω
σε κομμάτια μια φορά
να μη σ' αγαπάω πια

Δως μου πίσω την καρδιά μου
να τη ρίξω στη φωτιά
να μην έχω πια

Καλό σου ταξίδι... Καλή τύχη.........

14/9/07

Σαν Έρωτας

Η νύχτα χαϊδεύει το μέλι των ματιών σου.

Σαν το κάρβουνο, σωστός ζωγράφος, σε γεμίζει με σκιάσεις. Σα χάδι.

Ο κάματος της μέρας σού προσδίδει μία όψη μυστική.

Σαν έρωτας.

Μένω να σε κοιτάζω, είναι το μόνο που μπορώ να κάνω.

Ξεμένω από λογική και παράνοια.

Μένω να σε κοιτάζω, ξέπνοη, με την καρδιά μου να χτυπά ακανόνιστα.

Πόσα θέλω να σου πω, και συνάμα, πόσα θέλω να αποσιωπήσω.

Δεν μπορείς να τ’ ακούσεις, μα τ’ αφουγκράζεσαι.

Μου λείπεις τη στιγμή που είσαι δίπλα μου.

Μόνο η ματιά σου διανύει αστραπιαία τις αποστάσεις μέσα μου.

Σαν τις αγγίζει, σα χάδι, λυτρώνομαι, ανασταίνομαι. Πετώ ψηλά.

Μόνο η ματιά σου γεφυρώνει τις αλήθειες και τα θέλω μας.

Μένω να σε κοιτάζω, και την ίδια εικόνα να ονειρεύομαι.

Μέχρι που ξυπνώ. Καλή μου μέρα, αν ξυπνώ…

10/9/07

Le ciel

Ένα κομμάτι τ' ουρανού σου θέλω.
Θα μου το δώσεις;

Να σ'το γεμίσω με ένα αστέρι.
Όχι με πολλά.
Απ'όλα, λέω να διαλέξω το πιό λαμπερό.
Να σου μοιάζει.

Να σ'το φωτίσω με μία ηλιαχτίδα.
Όχι με πολλές.
Απ'όλες, λέω να διαλέξω την πιό ζεστή.
Να σου μοιάζει.

Θα μ'αφήσεις να διασχίσω τον ουρανό σου;
Απ'άκρη σ'άκρη;
Να τον καταπιώ,
Να τον κάνω δικό μου,
Να σε νιώθω μέσα μου;

Θα μ' αφήσεις να σ'αγαπώ;
Όπως θέλω εγώ;

Άραγε πόσα σ'αγαπώ να κρύβουν έξι ερωτηματικά;
Εξωφρενικό δεν είναι να γλιστρούν μέσα μου με ταχύτητα φωτός;

6/9/07

Το μυστικό μου


"Voici mon secret. Il est tres simple: On ne voit biet qu'avec le coeur. L'essentiel est invisible pour les yeux." -Antoine de Saint Exupery. Le petit Prince. 1943-

“Ιδού το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις σωστά. Τα ουσιώδη είναι αόρατα στα μάτια.” -Αντουάν ντε Σεντ Εξυπερύ, Ο Μικρός Πρίγκηπας. 1943-

Αυτή είναι η δική μου αλήθεια απέναντι στην αγάπη. Δεν βλέπω με τα μάτια, παρά μόνο με την καρδιά, και πάω όπου εκείνη με οδηγεί. Σ'ένα ταξίδι μαζί σου, πέρα από την Αγάπη, πέρα από τα τετριμμένα, πέρα από τα σκηνοθετημένα, πέρα από κάθε τί γνώριμο και οικείο. Εκεί καμιά φορά δειλιάζω. Και φοβάμαι. Πολύ. Τις στιγμές του μεγάλου φόβου που με τυλίγει, μού χαμογελάς. Μ'αγγίζεις. Μ'αγκαλιάζεις. Με φιλάς. Κι ο φόβος εξανεμίζεται. Και γίνεται ελπίδα. Χαρά. Αγαλίαση. Ανακούφιση. Είναι εκεί, στην αγκαλιά σου, που μπορώ να απελευθερωθώ. Είναι εκεί όπου κουρνιάζω. Είναι εκεί όπου νιώθω αληθινή ασφάλεια και προστασία. Είναι εκεί η φυλακή μου, η κρυψώνα μου, η φωλιά μου, το λιμάνι μου, μα κι η ανταρεμένη μου θάλασσα... Εκεί μπορώ να ονειρεύομαι... να΄ξερες πόσο ονειρεύομαι και τί...

Η αγάπη. Μόνο αυτή είναι ουσιώδης. Σε κάθε μορφή. Μητρική, πατρική, αδελφική, ερωτική. Μόνο με την καρδιά μπορείς να την δεις, ποτέ με τα μάτια. Μόνο με την καρδιά μπορείς να την αισθανθείς, ποτέ με τα χέρια. Ούτε να την ψιλαφίσεις μπορείς, ούτε να την κοιτάξεις. Τη μόνη αλήθεια που οφείλει κανείς να κοιτάξει κατάματα, είναι τη δική του, προσωπική αλήθεια...

Συμφωνείς;

4/9/07

Φθινοπωρινές σκέψεις


Μια θάλασσα με θέλω.
Μια θάλασσα με πρέπει.
Μια θάλασσα γιατί.

Ατένισα τα θέλω μου.
Ατένισα τα πρέπει.
Ατένισα. Γιατί;

"Αγάπα με, όσο μπορείς αγάπα με, κι ακόμη πιό πολύ", θέλω να σου ψιθυρίσω, μα δειλιάζω...

[Painting: Person at the Window, by Salvador Dali]

3/9/07

Χρόνια μας Πολλά...

Αγάπη μου,


Εύχομαι κάθε χρόνος που περνά, να είμαστε μαζί και αγαπημένοι,
Να ξυπνώ από το χάδι σου και να γεύομαι τα χείλη σου,
Να σε χαϊδεύω για να αποκοιμηθείς και να νιώθω την ευτυχία,
Να σου φτιάχνω πρωϊνό,
Να σε φροντίζω,
Να βλέπω το χαμόγελό σου και να ξέρω πως κανένας ήλιος δεν είναι λαμπερότερος,


Ναι, ξέρω, περάσαμε πολλά,
Και καλά και καλά,
Αυτό είναι ζωή,
Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας,
Και θα έρθουν.
Για εμάς.

Χρόνια μας πολλά, αγάπη μου,
Χρόνια φωτεινά, γλυκά, ερωτευμένα, αγαπημένα.
Χρόνια αγάπης και στοργής,
Χρόνια καλά & ευτυχισμένα.

Να'ξερες πόσο πολύ σ'αγαπώ...